பே(போ)ச்சு வார்த்தை!!!???

குப்பைக்கா ?

நண்பர்களே,

எந்த பிரச்சனையையும் பேசி தீர்த்துக்கொள்ளவேண்டுமே தவிர தகராறில் /வன்முறையில்/போராட்டத்தில்  ஈடு படக்கூடாது என்று பொதுவாக சிலர் சொல்லுவது நமக்கு தெரிந்திருக்கும்.

அப்படி பேசுவது என்பது முதற்கட்ட செயல் தானே தவிர அது முற்றுப்பெற்ற செயாலாக / தீர்வாக ஆவதில்லை பெரும்பான்மையான விஷயங்களில்.

உரிமை என்பது கொடுக்கப்படவேண்டியதோ பெறப்படவேண்டியதோ இல்லை. அது எடுத்துக்கொள்ளப்படவேண்டியது என்று எங்கேயோ கேட்ட குரலாக என் காதுகளில் ஒலித்துகொண்டு இருக்கிறது.

தினந்தோறும் செய்தித்தாள்களில், செய்தி ஊடகங்களில், சமூக ஊடகங்களில் மக்கள் போராட்டம், கடையடைப்பு,உண்ணாவிரதம்,ரயில் மறியல், சாலை மறியல் , சாலையில் தேங்கி இருக்கும் குட்டைபோன்ற தண்ணீரில் நாற்று நடும் போராட்டம், வாயில் துணியை கட்டி போராட்டம், கருப்பு கொடி  போராட்டம்….கண்ணை கட்டி போராட்டம்.. மொட்டை அடித்து போராட்டம்….. அரை நிர்வாண போராட்டம், எலிக்கறி தின்று போராட்டம்,  மொட்டை அடித்துகொண்டு போராட்டம் …..

இப்படி, விவசாய பெருமக்கள், மாணவர், ஆசிரியர்   அரசு ஊழியர், மருத்துவர், செவிலியர், கட்டிட தொழிலாளர்,பழங்குடியினர், தூய்மை பணியாளர்,வாகன ஓட்டுநர், வாகன உரிமையாளர், நடை பாதை கடை நடத்துபவர்கள், பால் உற்பத்தியாளர், கைத்தறி தொழிலாளர் , தொலைபேசி ஊழியர் , அரசு ஊழியர், வங்கிஊழியர் …. என சமூகத்தின் பல பிரிவினர் போராட்டம் நடத்துகின்றனர் தங்களது ஞாயமான உரிமைகளை பெற்றுக்கொள்வதற்காக.

இத்தகு போராட்டக்காரர்கள், திடீரென ஒரே நாளில் முடிவெடுத்து போராட்டங்களில் குதிப்பதில்லை, இந்த பிரச்சனைகள் தொடர்பான அதிகாரிகளிடத்தில் பலமுறை புகார் அளித்தும் கோரிக்கை மனுக்களை செலுத்தியும், பலன் ஒன்றும் கிடைக்காத  நிலையில் அரசின் மற்றும் பொதுமக்களின் கவனத்தை ஈர்க்கும் முகமாகத்தான் இந்த போராட்டங்களில் ஈடுபடுகின்றனர்.

இதில் பொதுமக்களுக்கு , போக்கு வரத்து , அத்தியாவசிய பொருட்கள் தட்டுப்பாடு போன்ற நடைமுறை அசவுகரியங்கள் இல்லாமல் இல்லை.

என்ன செய்வது?

 நமது உரிமையைக்கூட இங்கே போராடித்தான் பெறவேண்டியுள்ளது, அதுவு ம் பெரும்பாலும் காலம் கட ந்தோ அல்லது கேட்ப்பதில் ஒரு சிறு துளியோ  மட்டுமே பெறமுடிகிறது அதிகாரிகளின் இரக்கத்தால்???(at their mercy) 

இந்த பதிவின் முக்கிய கவனகுவிப்பு(focus) யாதெனில், போராட்டங்கள் நடக்கின்றன. நிலைமை மோசமாகும் தருவாயில்  அரசு அதிகாரிகள், அல்லது அந்ததந்த துறை சம்பந்தப்பட்ட மேலதிகாரிகள், வட்டாட்சியர், காவல்துறை உயரதிகாரி , தாசில்தார், கலெக்டர் போன்றோர் வந்து போராட்டக்காரர்களோடு பேச்சுவார்த்தை நடத்தி , அவர்களிடத்திலிருந்து மனுக்களை பெற்றுக்கொண்டு  அவர்களின் கோரிக்கையை  "விரைவில்" பரிசீலிப்பதாக/ நிறைவேற்றுவதாக  வாக்களித்தவுடன் போராட்டம் கைவிடப்பட்டதாக செய்திகள் மூலம் அறிகிறோம்.

அப்படி வாக்களிக்கப்பட்ட எத்தனை கோரிக்கைகள் நிறைவேற்றப்பட்டிருக்கின்றன?  அதன் தொடர்ச்சி செய்திகள்(follow-up) என்ன என்பது எந்த ஊடகத்திலும் காணப்படுவதில்லை. அப்படி செய்திகள் வந்தாலும் அது அத்திப்பூத்தாற்போல் ஆயிரத்தில் ஒன்றுதான்.

இப்படி அதிகாரிகளின் பேச்சுக்கு மரியாதை தந்து கலைந்து சென்ற மக்களின் உணர்வுகளுக்கும் உரிமைகளுக்கும் அந்த அதிகாரிகள் எந்தளவிற்கு மரியாதை தந்தார்கள்?

கோரிக்கை நிறைவேறியதா? அல்லது , இயக்குனர் கே பாலச்சந்தரின் "தண்ணீர் தண்ணீர்" என நினைக்கின்றேன், அதில் கொடுக்கப்பட்ட கோரிக்கை மனு " போய்  சேரவேண்டிய இடத்திற்கு போய்   சேர்ந்துவிட்டது" என அதிகாரி சொல்லும்போது அருகிலிருக்கும் குப்பைத்தொட்டியை காட்டுவார்கள், அதுபோல் ஆனதா?

ஒவ்வொரு நாளும் போராடும் மக்களின் கோரிக்கையை நிறைவேற்றித்தருவதாக அதிகாரிகளால் கொடுக்கப்படும் வாக்குறுதிகள் உண்மையிலேயே நிறைவேற்றபடுகின்றனவா என்பதை ஒருகணம் சிந்தித்துப்பார்க்கும் சந்தர்ப்பமே   இந்த பதிவு.

அப்படி ஏதேனும் நடந்திருந்தால் அது உங்களுக்கும் தெரிந்திருந்தால் தயவாக எனக்கும் சொல்லுங்கள்.

நன்றி,

மீண்டும் ச(சி)ந்திப்போம். )   

கோ.