"வாலைப்பல தோலு வலுக்கி விலுந்த ஆலு"

பெண்ணே உன் மேல் பிழை (இல்லை) 

நண்பர்களே,

தமிழை தாய் மொழியாக கொண்டிருக்கும் (நம்மில்) பலரும்  தமிழ் எழுத்துக்களை அவற்றிற்குறிய ஓசையுடன் உச்சரிக்காமல் தமிழை அதன் சுவையை நச்சரிக்கும் வண்ணம் உச்சரிக்கும்போது கேட்பதற்கு கொஞ்சம் கஷ்டமாகத்தான்  இருக்கின்றது.

குறிப்பாக, லகர ளகர ழகர ரகர றகர வித்தியாசங்களை   உணராமல் பேசும்போது அங்கே தமிழ் மொழி யின் இதயம் ஈட்டியால் குத்தபடுகிறது.

தமிழை தாய் மொழியாக கொள்ளாமல், வீட்டில் உள்ள  எவருக்கும் தமிழ் தெரியாமல், தமது பள்ளி கல்லூரி காலங்களில் தமிழ் நாட்டில் தங்கி இருந்த நாட்களில்  தமிழின் அறிமுகம் கிட்டியதை கெட்டியாக பற்றிகொண்டு, தமது மதி நுட்பத்தின் காரணமாக தமிழில்  சரளமாக பேசவும், படிக்கவும் சாதாரண மக்கள்போல் சாதாரண மாக எழுத மட்டுமல்லாமல், கதை , கவிதை, கட்டுரைகள் எழுதும் ஒரு பிரபல எழுத்தாளராக திகழும் நம் அன்பிற்குறிய தம்பி திருப்பதி மகேஷை இந்த நேரத்தில் கண்டிப்பாக பாராட்டியே ஆக வேண்டும் எனும் என் கருத்தில், இதை வாசிக்கும் எவருக்கும் மாற்று கருத்து இருக்காது என்பதை திடமாக நான் நம்புகின்றேன்.

பல நேரங்களில் தட்டெழுத்து செய்யும்போது நம்மில் பலருக்கும் சில எழுத்து பிழைகள் வரக்கூடும் , ஆனைக்கும் அடி சறுக்கும் என்பதுபோல,அவற்றையும் கூடுமானவரை தவிற்க முயற்சிக்கலாம். 

ஆனால் அடிப்படை எழுத்துக்கள் நெடில் குறில் வல்லின மெல்லின, இடையின  வேறுபாடுகளை நிச்சயமாக அவற்றிற்கு உரிய ஓசை நயத்துடன் உச்சரிப்பது மொழியின் பால் நாம் கொண்டுள்ள மரியாதையையும் பெருமையையும் பலபடுத்துவதாக அமையும்.

தமிழை ஒரு பாடமாக  பள்ளிகூடம் வரை மட்டுமே பயின்ற என்னுடைய எழுத்துகளில் ஆங்காங்கே சில எழுத்துபிழைகள் தலை தூக்கும் சில வேளைகளில் முனைவர்.மகேஸ்வரிபாலச்சந்தர் அவர்கள் திருத்தம் சொன்னதில் இருந்து எப்போது "ற்" என்ற எழுத்து வந்தாலும் அதன் பக்கத்தில் வேறொரு ஒற்று எழுத்து வராமல் கவனமாக இருக்கின்றேன். உதாரணத்திற்கு: (வரவேற்க்கிறோம்= வரவேற்கிறோம்.)

இதுபோல் எழுத்து பிழைகள் நேரும்போது அவற்றை, தெரிந்தவர்கள், நட்பு ரீதியாக சுட்டிக்காட்டி திருத்தம் செய்ய ஆலோசனை சொல்வது பிழைகள் இனி வராமல் இருக்க வகை செய்யும்.

இப்படி தமிழர்களாகிய நமக்கே பல வேளைகளில் தமிழ் எழுத்துக்களும் , அவற்றின் உச்சரிப்புகளும் முறையாக பாகம் படாமல் இருக்கும்போது, தமிழுக்கும்  தங்களுக்கும் எந்த ஒரு தொட்டகுறையோ விட்ட குறையோ இல்லாத பல வெளி நாட்டவர் தமிழை அழகாக இலக்கண சுத்தமாக பேசும்போதும் படிக்கும்போதும் உண்மையிலேயே நமக்கெல்லாம் மிகவும் மகிழ்ச்சியாகவும் சில சமயங்களில் வியப்பாகவும் கூட தோன்றுகின்றது.

வெளி நாட்டில் உள்ள சில தமிழ் குடும்பங்களை சார்ந்த சிறுவர்கள் தமிழ் கலை விழாக்களின்போது அவர்களுக்கு கொடுக்கப்பட்ட நாடக அல்லது பேசவேண்டிய  பகுதிகளை அப்படியே ஆங்கிலத்தில்   எழுதி வைத்து வாசிப்பது என்பதும் தவிற்க முடியாததாகத்தான் இருக்கின்றது.

இத்தனைக்கும் வீட்டில் அப்பா அம்மா, அவர்களிடத்தில் தமிழிலேயே பேசிகொண்டிருந்தாலும் மேடை பேச்சு  என்று வந்து விட்டால் அல்லது திரை இசை பாடல் என்று வந்து விட்டாலும் , ஒரு சில வரிகளைகூட நினைவில் நிறுத்தி மனப்பாடமாக சொல்ல சிரமப்படுகிறார்கள் நம் வீட்டு குழந்தைகள்.

அப்படியே நம் வீட்டு குழந்தைகள் சினிமா பாடல்களை பாடினாலும் உச்சரிப்புகள் சரியாக இருக்குமா என்பதும் கேள்விக்குறியே? பெரியவர்களே சிரமப்படும்போது சிறுவர்கள் என்ன செய்வார்கள்?

இன்னும் சொல்லபோனால் தொலைகாட்சி நிகழ்ச்சி தொகுப்பாளர்களில் எத்தனைபேர் வாழை பழம் என்பதை சரியாக உச்சரிக்கின்றனர்?

ஆனால் சமீபத்தில் ஒரு காணொளியில் வட ஐரோப்பிய நாடான லித்துவேனியாவை சார்ந்த இரண்டு இளம் பெண்கள் நம் தமிழ் திரை பாடலை அச்சரம் பிறழாமல் வல்லின மெல்லின இடையின எழுத்துக்களின் வித்தியாசம் விளங்கும்படி பாடிய அந்த காணொளியை பார்த்தபோது மெய் சிலிர்த்துத்தான் போனது. 

நீங்களும் தான் கேட்டு பாருங்களேன்.

தமிழை தமிழாய் பாடிய இந்த இரண்டு பெண்களுக்கும் நம் பாராட்டுக்களும் வாழ்த்துக்களும்.

 தமிழுக்கே உரித்தான சிறப்பு "ழ"கரத்தையும் வல்லின மெல்லின இடையின எழுத்துகளையும் சரியாக உச்சரிக்க பழகுவதும் நம் குழந்தைகளுக்கு பழக்கி விடுவது நம்  கடமையாகும்.

அப்படி செய்வது நம் தமிழை  "வாலை பல தோலில் காலை வைத்து வலுக்கி விலாமல் " காப்பாற்ற முடியும்.

சரி, பார்த்து விட்டு கருத்து சொல்லுங்கள், அப்படியே  ஒரு "வாயப்பயம்" இருந்தா சாப்பிட்டுக்கொண்டே பாருங்க.

நன்றி.

மீண்டும் ச(சி)ந்திப்போம்

கோ