முதல்வர் முன்னிலையில் "கோ"வின் மேடைபேச்சு. - 4

வாகை சூடும் உன் வாசல் தேடும்....

தொடர்கிறது....

முதலில் இருந்து வாசிக்க  முதல்வர் முன்னிலையில் "கோ"வின் மேடைபேச்சு.-3 சொடுக்குங்கள்

அடுத்ததாக மொழிப்பற்று:

நாம் எந்த மொழியினராக இருந்தாலும் அவரவர் தாய் மொழியினை மதிக்கவும் , அவற்றை பேசவும் , எழுதவும் படிக்கவும் தெரிந்து வைத்திருப்பது அவசியம்.  நாமே நம் தாய் மொழியின் மீது நாட்டம் குறைந்தவர்களாக இருப்பின் வேறு எவர் நம் மொழியை கொண்டாடுவர்.

முடிந்தவரை நம் வீடுகளில், ஒரே மொழிபேசும் நண்பகளிடம் நமது தாய் மொழியிலேயே சம்பாஷிப்பது ஒரு ஆரோக்கியமான மொழி வளர்ச்சிக்கும் அவைகளின் அழிவிலிருந்தும் காப்பாற்ற படவும் வழி வகுக்கும்.

அதே சமயத்தில் ஆங்கில அறிவையும் வளர்த்துகொள்வது இன்றைய காலகட்டத்தில் மிகவும் அவசியமாகிறது.

நான் ஆங்கில மொழியின் தூதுவனாக இங்கே வரவில்லை; எனினும் எதார்த்த நடை முறைகளை கருத்தில் கொண்டு ஆங்கிலத்தை கசடற கற்பதும் அவசியமாகிறது என்பதை நினைவூட்டவே விழைகின்றேன்.

 ஆங்கிலம் வெளி நாட்டு நிறுவனங்களில் வேலை செய்வதற்காக என்று மட்டுமே கருதாமல், கல்லூரி காலங்களில் முறையாக ஆங்கிலத்தை கற்றுகொள்வது பலவகைகளிலும் நமக்கு பயனுள்ளதாக அமையும்.

தமிழை மட்டுமே கொண்டு தமிழக எல்லையை கடந்துள்ள மாநிலங்களில் நாம் எப்படி வாழ முடியும்?  அதற்காக இந்தியாவிலுள்ள அனைத்து மாநில மொழிகளையும் கற்க முடியுமா?  நம் தேசிய மொழியாகிய ஹிந்திகூட எத்தனை மாநிலங்களில் பேச படுகின்றது?

எனவே தாய் மொழியை அதன் உன்னதம் கருதி கசடற கற்பதோடும் பேசுவதோடும், ஆங்கிலத்தையும் கற்றுகொள்வது அனுகூலமாக இருக்கும்  என்பதை அனுபவ ரீதியாக உங்களுக்கு நினைவூட்ட விழைகின்றேன்.

நான் தமிழை மறக்ககூடாது என்பதைவிட "தமிழ் என்னை மறந்துவிட கூடாது" என்பதற்காய், கோயில்பிள்ளையின் செதுக்கல்கள் எனும் தலைப்பில் www.koilpillaiyin.blogspot.com எனும் வலை தளத்தில் அவ்வப்போது நான் எழுதும் சில பதிவுகள் உள்ளன, நேரம் இருந்து விருப்பமும் இருந்தால் தளம் சென்று பார்த்து உங்கள் கருத்துகளையும் பகிர்ந்துகொள்ளுங்கள்.

அடுத்ததாக நம் இலக்கு:

 தம்பி தங்கைகளே,

வரலாற்று சிறப்பு மிக்க  இந்த கலை அரங்கினுள் எனது கல்லூரி காலங்களில், இதோ இப்போது நீங்கள் அமர்ந்திருப்பதை போலவே நானும் மேடைக்கு முன்னால் அமர்ந்து பல நிகழ்ச்சிகளை கண்டு களித்திருக்கின்றேன்.

பல சந்தர்ப்பங்களில், பாட்டுபோட்டி, கவிதைபோட்டி, கட்டுரைபோட்டி, பேச்சு போட்டி, நாடகம் போன்ற எத்தனையோ காரணங்களுக்காகவும் , கல்லூரியின் பல முதல்வர்கள், எழுத்தாளர்கள்- தாமரை மணாளன், லேனா தமிழ் வாணன், கவிஞர் வைரமுத்து , இன்னும் பல சமூக சமய தலைவர்களின் கரங்களால் பரிசு பெறுவதற்கும் இந்த மேடையில் நான் நின்றிருக்கிறேன்.

எத்தனை முறை இந்த மாபெரும் சபையின் மேடையை நான் ஏறி இருந்தாலும் இரண்டே இரண்டு முறை நான் இந்த மேடை ஏறிய அந்த தருணங்கள்தான் இன்னும் என் மனதிலும் என் வாழ்விலும் நீக்கமற நிறைந்து இருக்கின்றன.

அவை:

மூன்றாண்டு காலம் பட்ட படிப்பை உரிய காலகட்டத்தில் வெற்றிகரமாக முடித்து அதக்கான அங்கீகாரமான பட்டம் அளிக்கபட்டதை, கம்பீரமாக, பெற்றுகொள்ள மேடை ஏறினேனே அந்த தருணமும், அதை தொடர்ந்து இதே கல்லூரியில் அடுத்த இரண்டாண்டுகள் பட்ட மேற்படிப்பை படித்து முடித்து அதற்கான அங்கீகாரமான அந்த வெற்றி கொடியெனும் பட்டத்தை பெறுவதற்கு துள்ளும் உள்ளம் பொங்கும் இன்பத்தோடு மேடை ஏறினேனே அந்த நிகழ்வும்தான் இன்றும் என் வாழ்வோடும் என் உணர்வுகளோடும் என் உள்ளத்தோடும்  நிறைந்திருக்கின்றன.

பட்டாம் பூச்சிகளாய் இந்த கல்லூரியின் வளாகத்தில் நுழைந்து, பலவித , மாணவ பருவத்திற்கே உரித்தான ஆனந்தத்தையும் , மகிழ்ச்சியையும் நாம் அடைந்திருந்தாலும், இந்த கல்லூரி வளாகத்தினுள் நாம் நுழைந்த நோக்கத்தை ஒருபோதும் மறவாமல், நம் சிந்தனை செயல்களை ஒருமுகபடுத்தி இலக்கை நோக்கி பயணிப்பது நமது இன்றியமையாத முதல் கடமையாக கருதவேண்டும்.

இரத்தத்தையும் வியர்வையையும் சிந்தி நம்மை  கல்லூரி வரை அனுப்பிவைத்து படிக்க வைக்கும் நம் பெற்றோர்களுக்கும், நமக்கு பாடம் சொல்லிகொடுக்கும் ஆசிரியர்களுக்கும், நம்மை உருவாக்கும் இந்த கல்லூரிக்கும் பெருமையையும் மகிழ்ச்சியையும் கொடுக்கும் வண்ணம், படிப்பிலே கவனம் செலுத்தி உரிய காலநேரத்தில் படிப்பை முடித்து பட்டங்களுடன்  வெற்றிகளிப்போடு நீங்கள் இந்த கல்லூரியை விட்டு வெளியில் செல்லவேண்டும் அதுவே உங்களுக்கும் உங்களை சார்ந்தவர்களுக்கும் பெருமையையும் மகிழ்ச்சியையும் தரும் என்பதையும் நினைவு படுத்த விழைகின்றேன்.

அப்படி என்னையும் என்னைபோன்ற எத்தனையோ மாணவர்களையும் உங்களையும் உருவாக்கும், இந்த கல்லூரிக்கு நான் செலுத்தும்  நன்றியாக இந்த மாபெரும் அரங்கில் கூடி இருக்கும், இந்நாள் மற்றும் முன்னாள் மாணவர்கள், பேராசிரியர்கள்,கல்லூரி முதல்வர் முன்னிலையில்,  வாழ்த்து கூறுவது முறையாக இருக்கும் என்று நினைக்கின்றேன்.

(என கூறி ஏற்கெனவே உங்கள் யாவரிடத்திலும் முன்னரே பகிர்ந்துகொண்ட கல்லூரி கலைக்கூடம் எனும் தலைப்பிலான கவிதையை நினைவிலிருந்து சொல்லி முடிக்க) அதை தொடர்ந்து கூடியிருந்தவர்கள் எழுப்பிய கரவொலி அடங்க சிறிது நேரம் ஆனது அதுவரை மைக் முன்னிலையிலே நின்றுவிட்டு,

இத்தனை நேரம் பொறுமைகாத்து என்னுடைய பேச்சினை செவிமடுத்த உங்கள் அத்துனை பேருக்கும், எதிர்பாராத இந்த பிரமாண்டமான நிகழ்ச்சியை ஒழுங்கு செய்திருந்த கல்லூரியின் பழைய மாணவர் பேரவை நிர்வாகிகளுக்கும், கல்லூரி முதல்வர் உள்ளிட்ட அனைத்து பேராசிரியர்கள் மற்றும் கல்லூரி நிர்வாகத்திற்கும் உள்ளத்தின் ஆழத்தில் இருந்து என் நன்றியையும் வணக்கத்தையும், அன்பு மாணவ தம்பி தங்கைகளுக்கு நீங்கள் உங்கள் வாழ்வில் பல உன்னத உயரங்களை அடைய வேண்டும் ,உங்களுக்கும் பல மா பெரும் சபைகளும், மேடைகளும் காத்திருக்கின்றன, வாகை சூட்ட  என்று என் வாழ்த்துக்களையும் தெரிவித்துக்கொண்டு விடை பெறுகிறேன்.

வாழ்க பாரதம், வெல்க தமிழ்.

நன்றி.

வணக்கம்.

பின்னர்  நன்றியுரை ஆற்றினார் மற்றுமொரு பேராசிரியர்.

அதை தொடர்ந்து பலரும் வந்து என்னோடு கை குலுக்கியும் புகைப்படங்கள் எடுத்துக்கொண்டும் தங்கள் மகிழ்ச்சியை தெரிவித்தனர், பின்னர் பேராசிரியர் ரசூல் அவரது துறை அலுவலகத்திற்கு எங்களை அழைத்து சென்று தேநீர் விருந்து படைத்து வாசல் வரை வந்து வழி அனுப்பினார்.

பின் குறிப்பு:

கடந்த 25 ஆண்டுகளாக கோடை விடுமுறைக்கு தாயகம் சென்றிருந்தாலும் இந்த ஆண்டு (2015) ஆகஸ்ட்டு மாதம் சென்று இருந்த விடுமுறை நாட்கள் பல வகையில் எனக்கு மறக்கமுடியாத  அனுபவங்களை கொடுத்தது, அவற்றுள் என் கல்லூரியில்  எனக்கு கிடைத்த இந்த பாராட்டும் அங்கீகாரமும் இந்த மேடைபேச்சும்  மறக்கமுடியாதது.

நன்றி

மீண்டும் ச(சி)ந்திப்போம்

கோ