பேருந்து பயணம்.

பேருந்து பயணம்.

பல வேளைகளில் தினமும் பேருந்து  பயணத்தையே இங்கு பெரும்பாலோர் விரும்புகின்றனர்.

கட்டணம் ஓரளவுக்கு  அதிகம் என்றாலும் அதில் பல சௌகரியங்கள் இருப்பதே இந்த பேருந்து பயணத்திற்கான காரணங்கள்.

நடுத்தர குடும்பமாயிருந்தாலும் வீட்டுக்கு குறைந்த பட்சம் இரண்டு கார்களாவது இருக்கும்.(எங்களிடம் ஒன்னே ஒண்ணுதான் இருக்கு - நாங்கள் எந்த தரம் என யூகித்துகொள்ளலாம்)

எனினும் பெரும்பாலோர் கார்களை பயன்படுத்தாமல் பேருந்துகளையே பயன்படுத்த விழைகின்றனர்.

அதற்க்கு என்ன காரணம்?

முதலாவது, ஒருவர் பயணித்தாலும் ஒரே நேரத்தில் ஐம்பது பேர்கள் பயணித்தாலும் பேருந்து செலவழிக்கும் எரிபொருள் ஏறக்குறைய ஒரே அளவுதான்,அதே சமயத்தில்  ஆளாளுக்கு ஒரு காரில் பயணித்தால் எவ்வளவு எரிபொருள் செலவாகும்?

எனவே காரில் பயணிக்கும்போது ஏகப்பட்ட எரிபொருள் செலவு இருப்பதை பேருந்து பயணம் தவிர்க்கின்றது.

அடுத்து  ஏகப்பட்ட கார்கள்  வெளியிடும் கார்பன் எமிஷனின் அளவு குறைக்கபடுகிறது, அதனால் சுற்றுப்புற மாசு காட்டுபாட்டிற்குள் இருக்கின்றது, ஓசோனின் ஓட்டை அடைக்கப்பட வில்லையென்றாலும், இன்னும் கிழிஞ்சி கிருஷ்ணகிரி வரை போகாமலும் ( ஆமாம்   அது என்ன கிருஷ்ணகிரி.... சாமீ .....எனக்கொரு உம்ம்ம தெரிஞ்சாகனும்  சாமீ...) அகலமாவது தடுக்கபடுகின்றது.

சாலைகளில் பயணிக்கும் கார்களின் எண்ணிக்கை கணிசமாக குறைவதால் போக்கு வரத்து நெரிசல் பயண தாமதம் கட்டுபடுத்தபடுகிறது அதனால் பெருமளவு சாலை விபத்துகள் தடுக்கபடுகின்றன.

மேற்கூறிய அனைத்தும் பொதுவான நன்மைகளாக இருக்கும் பட்சத்தில், பயணிகளின் தனிப்பட்ட வசதிகள் எனென்ன?

காலையில் எழுந்தவுடன், காரை துடைத்து(எல்லா நாளும் அல்ல), குறிப்பாக பனி காலங்களில், கார்களை மூடியிருக்கும் பனி மலைகளை வாட்டும் குளிரில் நின்றுகொண்டு(குல்லா க்ளவுசுகளை அணிந்த்துகொண்டு) மூக்கு  ஒழு விக்கொண்டு, கைகள் விறைத்து போகுமளவிற்கு ,கரண்டிபோன்ற பிளாஸ்டிக் ஸ்க்றேப்பர்களை கொண்டு   சுரண்டி எதுத்து, காரை கஷ்டப்பட்டு திறந்து, என்ஜினை  ஆன் செய்து (அதிர்ஷ்ட்ட காற்று நம் பக்கம் அடிக்கும்பட்ச்சத்தில் )ஹீட்டர  கொஞ்சநேரம் ஆன் செய்து வைத்துவிட்டு,, இருக்கைகள் சூடான பிறகு, வைப்பர்களை இயக்கி காட்சிகள்  ஓரளவுக்கு தெளிவாக தெரியும் வரை காரிலேயே அமர்ந்திருந்து பின்னர் ஓட்டிச்சென்று, பிரதான சாலைக்குள் நுழைவதற்கு ஒவ்வொரு காலையும் குறைந்த பட்சம் ஒருமணிநேரமாவது தேவைப்படும்.

 இப்போ சொன்னதெல்லாம் இந்த ஒருமணிநேரத்தில் ஆகவேண்டுமென்றால் அதற்க்கு கொஞ்சமாவது சுமார் மூஞ்சி குமார் மாடல் வண்டியாக இருக்க வேண்டும் அப்படி இல்லாமல் என்மூஞ்சி( வேற யார்மூஞ்சிய உதாரணத்துக்கு சொல்லமுடியும் பாக்ர எல்லாரும் சோக்காதான இருக்காங்க) போன்ற கார்கள் உள்ளவர்கள் போராடி ஓய்ந்தபிறகு, தமது ஒப்பந்தத்தில் உள்ள சர்வீஸ் நிறுவனத்தை அழைத்து அவர்கள் வரும் வரை காத்திருந்து பின்னர் அவர்கள் ஸ்டார்ட் செய்து கொடுக்கும் வரை பொறுமையாக இருந்துபின்னர் அந்த நாளை தொடங்குவது என்பது ஏற்கனவே இருக்கின்ற மன அழுத்தத்தை அதிகபடுத்தி அந்த நாளே ஒரு (யார்மொகத்தில  விழிச்சோம்னு நெனைக்கிற அளவுக்கு போய்டும்) கடுப்பான நாளாக மாறிபோகும்.

மேலும் காரை கவன மாக ஓட்ட வேண்டும், சாலை விதிகள் மீறாமல் பார்த்துக்கொள்ளவேண்டும், செல்போன் பேச்சு   கூடாது, எரிபொருள், பார்கிங் இடம், பார்கிங் கட்டணம் , சிக்னல், சாலை நெரிசல் ,மழை, மூடுபனி, போன்ற நெருக்கடிகளை சமாளித்து வேலை இடம் வருவதற்குள் போதும்போதும் என்றாகிவிடும்,இந்த அழகில் வேலையில் எப்படி மனம் ஒன்றும்.

மாலை வீடு திரும்புவதிலும் இதே போன்ற நெருக்கடிகள் உள்ளன, குறிப்பாக குளிர்காலங்களில் மாலை மூன்றுமணிக்கே சூரியன், குளிர்தாங்க முடியாமல், மேக கம்பள போர்வைக்குள் முடங்கிபோவான், சூரியனுக்கே குளிர் தாங்க முடியலனா நாம எல்லாம் என்னாவது? நிலவும் உடனே வெளியில் வர பெரிய தயக்கம் காட்டி தாமதமாக ஒரு ஆறு மணிக்குத்தான் தலையை கொஞ்சம் வெளியில் காட்டும்.

இதுபோன்ற நெருக்கடிகள், பிரச்சினைகளால் பெரும்பான்மையான மக்கள் அரசு போக்குவரத்து பேருந்துகளையே நாடுகின்றனர்.(தனியார் பேருந்துகள் துரித பயண-டவுன் பஸ்கள் கிடையாது.)

இந்த பஸ் பயணத்தின் நன்மைகள் என்ன என்று மீண்டும் சொல்லவதற்கு பதில், மேற்சொன்ன விஷயங்களுக்கு எதிமரையாக யோசித்துகொள்ளவும்.

 

அவை தவிர, பேருந்துகளில் பயணம் செய்வது, ரொம்ப ரொம்ப ரிலாக்சான , பாதுகாப்பான பயணமாக அமைகிறது.

ஓட்டுனர் நம்மை பத்திரமாக கூட்டிச்செல்வார், கண்டக்டர் கிடையாது  எச்சை தடவி(??) டிக்கெட் கிழித்து தர, சீரான வேகத்துடன் செல்லும், குறிப்பிட்ட இருக்கைகள் அல்லது கொஞ்சம் கூடுதலான பயணிகளையே அனுமதிப்பார்கள், படிக்கட்டு பயணம் இல்லை.

எல்லா பேருந்துகளும், கதவுகள்  கொண்டன, டெம்பரேச்சர்  கட்டுப்பாடுள்ளவை, ஓட்டுனரின் அனுமதி இன்றி யாரும் ஏறவோ இறங்கவோ முடியாது.

பயணிகள் வரிசையில் நின்றுதான் ஏறுவார்கள், இறங்கும் போதும் , இறங்குபவர்களுக்கு முன்னுரிமை.

நிறுத்தம் வருவதற்குமுன் மணி அடித்தால் வண்டி நிற்கும், ஒவ்வொரு இருக்கைக்கும் அருகில்  மணி  அடிக்கும் வசதிகள் உள்ளன. மேலும் பெரும்பான்மையான பேருந்துகளில், அடுத்த ஸ்டாப் எது என்று சொல்லி பயணிகளை தயார் படுத்தும் ஒலிபெருக்கியுடன் கூடிய டிஜிட்டல் தகவல்  பலகை இருக்கும்.

பெரும்பாலான பேருந்துகள் இரண்டு அடுக்கு வண்டிகளாக இருக்கும், வண்டியில் அமர்ந்தவண்ணம் வெளியே வேடிக்கை பார்த்துக்கொண்டே பயணிக்கலாம்,பயணிக்கும் தூரத்தை பொறுத்து, பாட்டுகேட்டுக்கொண்டோ, லாப்டாப்பை இயக்கிக்கொண்டோ, செல்போனை நோண்டிக்கொண்டோ(??) போகலாம், அனைத்து வண்டிகளிலும், இன்டர்நெட் வசதிகள் உள்ளன.

சி சி டீவி கண்காணிப்பு கேமராக்கள் உள்ளன.

பேருந்துகள் செல்ல எல்லா பிரதான சாலைகளிலும் பிரத்தியேகமான  தனியான தடம் உள்ளன, அவற்றில் மற்ற வாகனங்கள்,ஆம்புலன்சுகள், டாக்சிகள் ,தவிற வேறு வாகனங்கள் செல்ல அனுமதிகிடையாது, மீறுபவர்களுக்கு அடுத்தநாளே ஆப்பு.

பேருந்துகளில் அன்றைக்கான காலை மாலை செய்திதாள்கள் இலவசமாக கொடுக்கப்படும்.

நாள் முழுக்க பயன்படுத்தத்தக்க ஒரு நாள் டிக்கட்டை வாங்கிகொண்டால் அன்றைக்கு முழுவதும் எத்தனை முறை வேண்டுமானாலும் எத்தனை `பேருந்துகளில் வேண்டுமானாலும் பயணிக்கலாம்.

மிக முக்கியமாக, இடமிருந்தால் யார் வேண்டுமானாலும் யார் பக்கத்திலும்(!!!???ம்ம்ம்ம் ஜொள்ளு ....தொடைங்க(!)  அதாவது துடைங்கனு சொல்லவந்தேன்) அமர்ந்து   பயணிக்கலாம். ஒரு சில பிரத்தியேகமான இருக்கைகளை தவிர, அவை முதியவர், மற்றும் மாற்று திறனாளிகளுக்கானவை.

குழந்தைகளுடன் ப்ராம் வண்டிகளில் வரும் தாய்மார்களுக்கு பிரத்தியேக இடம்  உண்டு, அவர்கள் அந்த தள்ளு வண்டிகளுடன் பேருந்தில் ஏறும்போதும், இறங்கும்போதும் அவர்களின் வசதிக்காக படிகட்டுகள் தரை மட்டத்துக்கு தாழ்த்தப்படும்.

ஒருவேளை, பேருந்து வழியில் பழுதுபட்டால், கொஞ்ச நேரத்தில் மாற்று பேருந்து வந்து சேவையை தொடரும்.

என்ன  ஒரு குறைனா:

பேருந்தில் இஞ்சிமொரப்ப கிடைக்காது, வெத்திலை போட்டு ஜன்னல்வழியா துப்பி சாலையில்  போகிறவர்கள் மீதும், நமக்கு பின் சீட்டில் அமர்ந்திருப்போர் மீதும் அசிங்க படுத்தமுடியாது, துண்டையோ  செருப்பையோ போட்டு இடம் பிடிக்க முடியாது  என்கிற குறையை தவிர மற்றபடி  சுகமான , பாதுகாப்பான, பொருளாதார ரீதியாக, சுற்றுப்புற சுகாதார ரீதியாக, காலம் நீண்ட பயணமாக இல்லாமல் காலை நீட்டிக்கொண்டு ரிலாக்ஸ்டாக பயணம் செய்ய பேருந்து பயணமே சிறந்தது என்பதால் இங்கே)??) பெரும்பான்மையானவர்கள் பேருந்து பயணத்தையே நாடுகின்றனர், வேறு நாடுகளில் எதை  நாடுகின்றனர் - என்ன நிலைமை?

இன்னும் இந்த பேருந்து பயணத்தின் நன்மைகளை சுகங்களை சொல்லிகொண்டே போகலாம் அப்படி நான் சொல்லிக்கொண்டே இருந்தால் என் பேருந்து என்னிடம் சொல்லிக்கொள்ளாமலே போய்விடும்  எனக்காக அவர்கள் நிறுத்த மாட்டார்கள் , எனவே இத்துடன் நான் நிறுத்துகின்றேன்.

வணக்கம்,

மீண்டும் ச(சி)ந்திப்போம்.

கோ