மூன்று (ஜெக ஜால) கில்லாடிகள்.

என் மனதை யார் அறிவார்?

எனது அன்பிற்கினிய நண்பர்களே,

நாம் உலகில் பிறந்தது முதல் இன்றுவரை நமது வாழ்க்கையில் எத்தனையோ நண்பர்களை கடந்து வந்திருப்போம்.

பள்ளியில், கல்லூரியில், வேலைஸ்தலத்தில்,குடியிருப்பு பகுதியில்,பேருந்து மற்றும் ரயில் பயணத்தில்,சுற்றுலா சென்ற இடத்தில்..... இப்படி நமக்கு எத்தனையோ நண்பர்கள் கிடைத்திருப்பார்கள்.

இவர்களில் எத்தனை பேர்களின் நட்ப்பு  நீடித்திருக்கின்றது அல்லது இன்னும் நீடித்து கொண்டிருக்கிறது?

சிலருடைய நட்ப்பு, அவர்களின் அணுகுமுறை, அல்லது அவர்களின் மேனரிசம்,அவர்களின் பழக்க வழக்கம்,அல்லது அவர்களின் முக(!!!) லட்ச்சணம், அவர்களின் பேச்சுத்திறன்,அவர்களின் பின்புலம், அவர்களின் செயல் திறன், படிப்பு திறன், அல்லது அவர்களின் வேலை, தொழில்,நேர்மை, நாணயம்  போன்றவற்றை அடிப்படையாக கொண்டு நாம் சிலருடன் நட்ப்பு பாராட்டுகின்றோம்.

முன்பு ஒரு காலத்தில் பேனா நண்பர்கள் என்று சிலர் இருந்தனர். நமது சிந்தனை எண்ணங்களை ஒட்டியே அவர்களின் சிந்தனை எண்ண ஓட்டங்கள் , ஒரே சீராக ஒரே திசையில் பயணிக்கும் பட்ச்சத்தில் அவர்களின் நட்ப்பும் ஓரளவிற்கு சில நாட்களுக்கு(சிலருக்கு பல நாட்களுக்கு) நீடித்து இருந்ததை அறிந்திருக்கின்றோம்.

இப்போது அது கொஞ்சம் மாறி, முக புத்தக நட்ப்பும் இப்போது பரவலாக பேசபடுகின்றது.

எந்த வகையில் நட்ப்பு ஏற்பட்டிருந்தாலும், ஒரு சிலரிடம் மட்டுமே எதோ நமக்கும் அவர்களுக்குமிடையில் ஒரு பூர்வ ஜென்ம பந்தம் இருப்பதாக நினைக்க தோன்றும்.

விட்ட குறை தொட்டகுறை என்று குறையாக சொல்லாமல், பூர்வ ஜென்ம (பாவம் அல்ல) புண்ணிய பலனாக கிடைக்கப்பட்ட நட்பாக சிலருடைய நட்ப்பு நம்மில் ஒருசிலருக்கு சாத்தியமாகி இருக்கும்.

அறிமுகமாகி ஒரு சில நாட்களே ஆகி இருந்தாலும் ஏதோ குறைந்த பட்சம் முப்பது ஆண்டுகளாவது( அதாவது என் வயசுபோல   அடடே என் ஐடென்டிடிய சொல்லிட்டோமோ? ) அன்னியோனியமாக பழகியது போல ஒரு இனம் புரியாத பவித்தர நட்புறவு நம்மை ஆக்கரமிக்கும்.

எதுவானாலும் முதலில்  அவர்களிடம் தான் சொல்லுவோம், அவர்களிடம் தான் ஆலோசனை கேட்போம்,அவர்கள் சொல்வது போல் தான் செய்வோம்  அவர்களும் அப்படியே இவர்களுடனான நட்பை அதே அளவு கடந்த அன்புடனும், நட்புடனும் , மரியாதையுடனும் தங்களது நட்பை போற்றி பாதுகாப்பார்கள்.

உடுக்கை இழந்தவன் கை போலே ஒருவருடைய பாரத்தை ஒருவர் தாங்கி, தோல்வியில்  தோள் சாய்ந்துகொள்ளவும், வெற்றியில் தோள் மீது ஏற்றியும், துன்பத்தில் ஆறுதலையும் இன்பத்தில் இரட்டிப்பையும் கொடுக்ககூடிய சிறந்த நண்பர்களாக வளம் வரும் எத்தனையோ நண்பர்களை நாம் பார்த்திராவிட்டாலும் கேள்விபட்டிருப்போம்.

இவற்றில் தொன்னூற்று ஒன்பது சதவிகிதம் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்து, பேசி , கைகுலுக்கி, தோள் தட்டி,தொலை பேசியில்,ஸ்கைப்பில்,மற்றும் எத்தனையோ மின்னணு ஊடகங்களின் மூலம் பார்த்து பழகி தங்களின் நட்பை அன்பை  பகிர்ந்து கொண்டவர்களாகவே இருப்பார்கள்.

ஆனால் கடந்த இருபது வருடங்களாக(கணக்கில் கொஞ்சம் வீக்கு என்பதால் நாள் , மாதம், வருட கணக்கில்  எனக்கு அப்பப்போ கொஞ்சம் தடுமாறும் )  எனக்கு அறிமுகமான அன்பான இரண்டு நண்பர்களை நான் இதுவரை நேருக்கு நேர் பாராமலேயே அவர்களிடம் வேறு எந்த பேச்சு வார்த்தையுமின்றி , அவர்களின் மடல்களின் வாயிலாக ஒரு நீண்ட நெடிய நட்ப்பு பாலம் ஒன்று உருவாகி என்னை அவர்களோடு இணைத்துவிட்டிருக்கின்றது.

YOU  THREE    ARE   SMARTER - நன்றி   கூகுள்  

அவர்களின் மடல்கள் தாங்கி வரும் செய்திகளில் ஒரு ஜீவன் இருக்கும், கல்வி இருக்கும், போதனை இருக்கும், கனிவு இருக்கும்,நல்ல பாடம் இருக்கும், பகுத்தறிவு இருக்கும், அநீதியை கண்டு ஆதங்கத்துடனான ஒரு கோபம் தொனிக்கும், தேவையான இடங்களில் சிலாகிப்பு இருக்கும்.

 எல்லாவற்றிற்க்கும் மேலாக கரிசனையுடன் கூடிய அன்பு விஞ்சி இருக்கும்.

இத்தனை இறுக்கமான நடப்பு இருப்பதால் நான் எதையும் முதலில்  இவர்களிடம் தான் சொல்ல முடிவெடுப்பேன். 

அப்படி சமீபத்தில் கொஞ்சம் ஓவர் உரிமை எடுத்துகொண்டு, அவர்களிடம் எனக்கு ஒரு வேண்டுகோள் இருப்பதாகவும், அதை எப்படி சொல்வதென்று தெரியவில்லை என்றும் அவர்களுக்கு தெரிவித்தேன்.

அவர்கள் என் மடலை கண்டவுடன் முதல் வேலையாக, என்ன வேண்டுகோள் உடனே சொல்லுங்கள் எதுவானாலும் நிறைவேற்றி வைப்போம் என்கின்ற தொனியில் பதில் மடல் அனுப்பி இருந்தனர்.

அந்த பதில்  மடலில், அவர்களாகவே, சில அனுமானங்களை தெரிவித்து இருந்தனர்.

நான் ஏற்கனவே சொன்ன மாதிரி அவர்கள் இருவர் ஆனால் ஒருவர்.

அதில் ஒரு அனுமானம்:

 தாங்கள் இருவரும் தனித்தனியாக என் வேண்டுகோளை நிறைவேற்ற  வேண்டுமா  சொல்லுங்கள் என்று எழுதி இருந்தார்கள்.

என் பதிலில்:

நீங்கள் இருவர் போட்டிருக்கும் இருப்புப்பாதையில் தான் என் நட்பு ரயில் தடம் புரளாமல் ஓடிக்கொண்டிருக்கின்றது அப்படி இருக்க உங்களை பிரித்து பார்க்க அல்ல அதை நினைத்து பார்க்கவே நெஞ்சம் நடுங்குகின்றது எனவே எதை செய்வதாயிருந்தாலும் நீங்கள் இருவரும் இணைந்தே ஒருமித்தே  செய்யுங்கள் என்றேன்.

அப்படி இருவரும் ஒருமனப்பட்டு அந்த வேண்டுகோளை ஒருவராக  நிறைவேற்றினாலும் எனக்கு இரட்டிப்பு மகிழிச்சிதான் என்றும் குறிப்பிட்டிருந்தேன் .

மீண்டுமாக அவர்களின் பாசமிகு மடல் வந்தது அதிலும் அவர்கள் அனுமானித்து ஒரு கேள்விகேட்டிருந்தனர்:

 உங்களுக்கு எங்களின் மற்ற நண்பர்களை அறிமுகம் செய்து வைக்க வேண்டுமா? என்று.

என் பதிலில்: 

உங்களின் நண்பர்களின் உறவு கிடைப்பது எனது பாக்கியமாக கருதுவேன் அப்படி உங்களுடனான என் நட்பு உங்கள் நடப்பு வட்டாரத்திற்கும் விரிவாக்கம் செய்ய தகுதி உண்டென்று நீங்கள் கருதி அதை செய்தால் மகிழ்ச்சியே.

 எனினும் என் வேண்டுகோள் அதுவல்ல என்றேன்.(நட்ப்பு  விரிவாக்கம் செய்ய என் அனுமதி தேவையா என்ன?) 

சரி அப்படி என்னதான் என் வேண்டுகோளாக இருக்கும்?

முதலில் இந்த பதிவை கில்லர் பாணியில் ஒரு பத்து பேருக்கு  அனுப்பி அவர்களின் அனுமானங்களை அறிந்துகொள்ளலாம் என நினைத்தேன், பிறகு வேண்டாம் என்று விட்டுவிட்டேன். ஏனென்றால் கில்லர் போல எனக்கு எந்த பத்துபேரும் எனது நெருங்கிய நட்ப்பு வட்டாரத்தில் இல்லையென்பதால்.

நண்பர்களிடத்தில் உதவிகள் கேட்பதை நான் பெரும்பாலும்  விரும்பாதவன் என்பது  என்னை அறிந்த இந்த இரண்டுபேர்களையும் சேர்த்து இன்னும் ஓரிருவருக்கு (அவ்வளவுதான் என் பிரண்டசீப்பு-- ரொம்ப சீப்பு ),தெரிந்திருக்கும்.

 எனவே தான் இந்த இருவரிடம் நான் உதவியாக இல்லாமல் வேண்டுகோளாக ஒன்றை கேட்க நினைத்திருக்கின்றேன்.

அது என்னன்னா........

சரி அத விடுங்க  அத பிறகு பார்த்துகொள்ளலாம்.

எவன் ஒருவன் தன் நண்பனிடம் உதவின்னு கேட்க்காம இருக்கானோ அவனுக்கு உதவிகள் தானாக வந்து சேரும், நட்ப்பும் ஆல்போல் செழித்திருக்கும் எப்படியெனில், நண்பனின் மனசு அவனது நண்பனுக்கு தெரியாமலா போகும், ஆத்தம நண்பனின்  ஆத்மா என்ன நினைக்கின்றது என்று தெரியாவிட்டால் அவர்கள் எப்படி நண்பர்களாக இருக்க முடியும்.,

அதுவும் அவன் கேட்டா நாம் செய்ய வேண்டும்? என ஓடோடி வந்து உதவிகரம் நீட்டுவார்களல்லவா?

ஆனால் இது உதவியல்ல நண்பர்கள் குறிப்பறிந்து செய்ய , இது வேண்டுகோள்.

வாய் திறந்து வேண்டினால் மட்டுமே தெரிந்து கொள்ள முடியும்.

 அப்படியானால் நான் பேசித்தான் தெரிவிக்க வேண்டுமா?

மடல்கள்மூலம்  தெரிவிக்க முடியாதா?

இத்தனை காலம் நாங்கள் மூவரும்  ஒருவரோடொருவர் பேசிக்கொள்ளாமல், எங்கள் ஒருவரின் ஒருவர் குரலின் ஓசை கேட்டுக்கொள்ளாமல் எங்களின் ஸ்லாங், ஸ்டைல் பேச்சுமொழி, எங்கள் சுவாசம், எங்களின் மூச்சு,எங்களின் நாதம் எங்கள் செவிகளை இன்றுவரை ச்பரிசிக்காமலே நாங்கள் கொண்டாடும் எங்கள் நட்பின் மாண்பு, அதன் புனிதம் அதன் மேன்மைக்கு எங்களின் தொலைபேசி தொடர்பு (எங்கள் இரண்டு கோஷ்டிகளுக்கும் இடையில் சுமார் ஆறாயிரம் மையில் தூரம் ) பங்கம் விளைவிக்காதா?

சரி ஆனது ஆகட்டும் , அவர்களை இனியும் காக்க வைக்காமல் என் வேண்டுகோளை, அவர்கள் ஏதேனும் வேறு வேறு அனுமானங்களை யோசித்து தங்களின் பொன்னான மற்றும் பெண்ணான(!!) நேரத்தையும், சி ஐ டி மூளையையும் விரயமாக்காமலிருக்க ,இதோ இப்போதே  தீர்மானித்துவிட்டேன் அவர்களிடம் நான் வைக்க நினைத்த என் வேண்டுகோளை காலம் தாழ்த்தாமல்  சொல்லிவிட வேண்டும் என்று .

சரி அதான் தீர்மானித்து விட்டீர்களே சீக்கிரம் சொல்லுங்க.

நான் தீர்மானித்துவிட்டேன்  என்று சொன்னது இனியும் காலம் தாழ்த்தாமல்  கண்டிப்பாக அடுத்த  மடலில் எப்படியாவது சொல்லிவிடவேண்டும்    என்பதைத்தான்.

அதுவரையில்  அவ்விரண்டு நண்பர்களையும் கொஞ்சம் பொறுமை காக்கும் படி என் சார்பாக கொஞ்சம் சொல்லுன்களேன் அவர்களை உங்களுக்கும் தெரிந்திருந்தால் ப்ளீஸ்.

பின்குறிப்பு:

ஒருவேளை நீங்கள் யாரவது என் வேண்டுகோள் என்னவாக இருக்கும் என்று யூகிக்க முடியுமா பாருங்கள் கீழ்காணும் சில குறிப்புகளைகொண்டு:

1. எனக்கும் அவர்களுக்கும் உள்ள ஒற்றுமை கடந்த பல பத்து ஆண்டுகளாக ஆங்கில மொழியோடு நெருங்கிய தொடர்பு, ஆனால் அவர்கள் எழுத்தறிவிப்பவர்கள், நான் ஏதுமறியாதவன்.

2. எங்கள் இரண்டு பார்டிகளுக்கும்(பாட்டிகளல்ல) தமிழின் மீது தீராத காதல்.

3. எனக்கு ஆங்கிலம் மட்டுமே தெரிந்த நண்பர்கள் கொஞ்சம் அதிகம், அவர்களுக்கு என் படைப்புகளை அவ்வப்போது சொல்லுவேன், ஆனால் நிறைய பேர்களுக்கு சொல்லமுடியாது.

இந்த குறிப்புகள் போதும் இதற்க்கு மேல் நான் எதுவும் சொல்ல முடியாது.

நன்றி

வணக்கம்.

மீண்டும்  ச(சி)ந்திப்போம்.   

அன்புடன்.

கோ